โรคคุดทะราดเป็นโรคติดต่อเรื้อรังทางผิวหนังเกิดจากเชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่ง มักพบในเขตร้อนชื้นและเป็นปัญหาสุขภาพสำคัญในอดีต แม้ปัจจุบันจะพบได้น้อยลงแล้ว แต่ก็ยังมีความสำคัญที่ต้องรู้จัก โรคเหาติดต่อผ่านการสัมผัสผิวหนังโดยตรงกับของเหลวจากแผลของผู้ติดเชื้อ โดยทั่วไปมักเกิดกับเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ยากจน แออัด และไม่ถูกสุขอนามัย
แบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคเหามีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคซิฟิลิส แต่ไม่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์
อาการโรคคุดทะราดจะแสดงออกใน 2 ระยะ:
ระยะแรก : ตุ่มเล็ก ๆ ที่ไม่เจ็บปวดจะปรากฏขึ้นที่บริเวณที่ติดเชื้อ มักเกิดขึ้นที่ขาหรือแขน ตุ่มนี้จะกลายเป็นแผลเป็นในไม่ช้า มีลักษณะเหมือนแผลราสเบอร์รี่ และสามารถแพร่กระจายไปยังส่วนอื่น ๆ ของร่างกายได้
ระยะที่สอง : หากไม่ได้รับการรักษา เมื่อเวลาผ่านไปหลายสัปดาห์หรือหลายเดือน อาจมีรอยโรคใหม่บนผิวหนังปรากฏขึ้น และการติดเชื้ออาจลุกลามไปยังกระดูก ทำให้เกิดอาการบวมและผิดรูป อาการรองเหล่านี้อาจทำให้เกิดอาการปวดและพิการได้
การวินิจฉัยและการรักษา
การวินิจฉัยมักจะพิจารณาจากลักษณะของรอยโรคบนผิวหนัง แต่การตรวจเลือดที่คล้ายกับการตรวจซิฟิลิสสามารถยืนยันการวินิจฉัยได้ การตรวจพบในระยะเริ่มต้นมีความสำคัญอย่างยิ่งในการป้องกันภาวะแทรกซ้อนในระยะยาว
การรักษาประกอบด้วยการฉีดเพนิซิลลินเข้ากล้ามเนื้อครั้งเดียว ซึ่งมีประสิทธิภาพสูงในการรักษาโรคนี้ ในผู้ที่แพ้เพนิซิลลิน อาจใช้ยาปฏิชีวนะชนิดอื่น เช่น อะซิโธรมัยซิน
การป้องกันและควบคุม
การป้องกันโรคคุดทะราดต้องอาศัยการปรับปรุงสุขอนามัยและลดความแออัดยัดเยียดในพื้นที่ที่มีการระบาดของโรค การให้ความรู้เรื่องสุขอนามัยในชุมชนและการหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงกับผู้ติดเชื้อถือเป็นสิ่งสำคัญ การรณรงค์รักษาแบบหมู่คณะในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ ซึ่งนำโดยองค์การอนามัยโลก (WHO) ช่วยลดการแพร่ระบาดของโรคคุดทะราดได้อย่างมากทั่วโลก
แม้ว่าโรคคุดทะราดจะพบได้น้อยในหลายส่วนของโลกในปัจจุบัน แต่โรคเหายังคงเป็นปัญหาสุขภาพของประชาชนในประเทศกำลังพัฒนาบางประเทศ การตระหนักรู้และการรักษาในระยะเริ่มต้นสามารถป้องกันภาวะแทรกซ้อนร้ายแรงที่เกี่ยวข้องกับโรคนี้ได้ การรณรงค์ด้านสุขภาพและความพยายามในการปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ในภูมิภาคที่ได้รับผลกระทบถือเป็นกุญแจสำคัญในการกำจัดโรคเหาให้หมดสิ้นไป
