ไข้เวสต์ไนล์คือการติดเชื้อไวรัสที่ติดต่อสู่มนุษย์ผ่านทางยุงกัดเป็นหลัก แม้ว่ากรณีส่วนใหญ่จะไม่รุนแรงและไม่มีใครสังเกตเห็น แต่บางรายอาจพัฒนาไปสู่การเจ็บป่วยที่รุนแรงได้ โดยเฉพาะในผู้สูงอายุและบุคคลที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ แม้ว่าไข้เวสต์ไนล์จะเป็นโรคร้ายแรง แต่คนส่วนใหญ่ที่ติดเชื้อไวรัสจะไม่แสดงอาการรุนแรง การใช้มาตรการป้องกันเพื่อหลีกเลี่ยงยุงกัดลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ
การแพร่กระจาย: ไวรัสเวสต์ไนล์ (WNV) แพร่กระจายไปยังมนุษย์เป็นหลักผ่านการถูกยุงที่ติดเชื้อกัด โดยเฉพาะยุงสายพันธุ์ Culex ยุงจะติดเชื้อเมื่อพวกมันกินนกที่ติดเชื้อ ซึ่งเป็นโฮสต์ตามธรรมชาติของไวรัส
อาการ: คนส่วนใหญ่ที่ติดเชื้อไวรัสเวสต์ไนล์จะไม่แสดงอาการใดๆ อย่างไรก็ตาม ประมาณ 20% ของผู้ติดเชื้ออาจมีอาการเล็กน้อย เช่น มีไข้ ปวดศีรษะ ปวดตามร่างกาย ปวดข้อ อาเจียน ท้องเสีย หรือมีผื่น ในบางกรณีที่พบไม่บ่อย อาจมีอาการรุนแรง เช่น ไข้สูง คอเคล็ด สับสน โคม่า ตัวสั่น ชัก หรืออัมพาต
การรักษา: ไม่มีการรักษาเฉพาะสำหรับไข้เวสต์ไนล์ อาการไม่รุนแรงสามารถบรรเทาอาการได้ด้วยยาแก้ปวดและมีไข้ที่จำหน่ายหน้าเคาน์เตอร์ ในกรณีที่รุนแรง อาจจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพื่อรับการดูแลแบบประคับประคอง เช่น การให้ของเหลวในหลอดเลือดดำ ยาแก้ปวด และการพยาบาล
การป้องกัน: การป้องกันยุงกัดเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันไข้เวสต์ไนล์ ซึ่งสามารถทำได้โดยการใช้ยาไล่แมลง สวมเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาว และหลีกเลี่ยงกิจกรรมกลางแจ้งในช่วงเวลาที่มียุงชุกที่สุด (รุ่งเช้าและพลบค่ำ) นอกจากนี้ การกำจัดแหล่งน้ำนิ่งรอบๆ บ้านสามารถลดแหล่งเพาะพันธุ์ยุงได้
แม้ว่าไข้เวสต์ไนล์จะเป็นโรคร้ายแรง แต่คนส่วนใหญ่ที่ติดเชื้อไวรัสจะไม่แสดงอาการรุนแรง การใช้มาตรการป้องกันเพื่อหลีกเลี่ยงยุงกัด จะช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อไวรัสได้อย่างมาก หากคุณมีอาการไข้เวสต์ไนล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีอาการรุนแรง ให้ไปพบแพทย์ทันที
