โรคเลจิโอแนร์เป็นโรคปอดบวมชนิดรุนแรงที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย Legionella แม้จะพบได้ค่อนข้างน้อย แต่โรคนี้อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้หากไม่ได้รับการตรวจพบและรักษาอย่างทันท่วงที อาจนำไปสู่ภาวะปอดอักเสบรุนแรง ระบบทางเดินหายใจล้มเหลว ไตวายหรือภาวะช็อกเหตุพิษติดเชื้อ การทำความเข้าใจสาเหตุ อาการ และวิธีการป้องกันจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการดูแลสุขภาพของคุณ
โรคเลจิโอแนร์เป็นโรคติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันที่ส่งผลกระทบต่อปอดเป็นหลัก แบคทีเรียลีจิโอเนลลาเจริญเติบโตได้ดีในสภาพแวดล้อมที่มีน้ำอุ่น เช่น ระบบปรับอากาศ อ่างน้ำร้อน หอหล่อเย็น และระบบประปา การติดเชื้อมักเกิดขึ้นเมื่อผู้คนสูดดมละอองน้ำขนาดเล็กที่ปนเปื้อนแบคทีเรีย
โรคนี้ถูกระบุครั้งแรกในปีพ.ศ. 2519 หลังจากการระบาดที่การประชุมของ American Legion ซึ่งเป็นที่มาของชื่อโรคนี้
อาการของโรคทหารผ่านศึก
อาการมักจะเกิดขึ้น 2 ถึง 10 วันหลังจากสัมผัสเชื้อแบคทีเรีย อาการทั่วไป ได้แก่:
มีไข้สูงและหนาวสั่น
ไอ มักมีเสมหะหรือเลือด
อาการหายใจไม่ออก
อาการปวดกล้ามเนื้อและปวดหัว
อาการอ่อนเพลียและอ่อนแรง
อาการทางระบบทางเดินอาหาร เช่น คลื่นไส้ อาเจียน หรือท้องเสีย
สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าอาการเหล่านี้อาจคล้ายกับโรคปอดบวมหรือไข้หวัดใหญ่ชนิดอื่น ซึ่งอาจทำให้การวินิจฉัยในระยะเริ่มแรกเป็นเรื่องท้าทาย
ใครบ้างที่มีความเสี่ยง?
บุคคลบางคนมีความเสี่ยงต่อโรคทหารผ่านศึกมากกว่า:
ผู้สูงอายุโดยเฉพาะผู้ที่มีอายุมากกว่า 50 ปี
ผู้ที่สูบบุหรี่หรือมีโรคปอดเรื้อรัง
บุคคลที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ
ผู้ที่มีโรคประจำตัว เช่น เบาหวาน หรือโรคไต
โรคทหารผ่านศึกวินิจฉัยได้อย่างไร?
ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์วินิจฉัยโรคทหารผ่านศึกโดยใช้วิธีผสมผสานดังต่อไปนี้:
ประวัติการรักษาและการตรวจร่างกาย
เอกซเรย์ทรวงอกเพื่อตรวจหาโรคปอดบวม
การทดสอบในห้องปฏิบัติการรวมถึงการตรวจปัสสาวะและการเพาะเชื้อเสมหะ เพื่อยืนยันการมีอยู่ของแบคทีเรียLegionella
ทางเลือกการรักษา
โรคเลจิโอแนร์สามารถรักษาได้ด้วยยาปฏิชีวนะ และการรักษาตั้งแต่ระยะแรกจะช่วยเพิ่มโอกาสในการหายได้อย่างมีนัยสำคัญ การเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอาจเป็นสิ่งจำเป็นในกรณีที่รุนแรง โดยเฉพาะผู้ป่วยที่มีภาวะแทรกซ้อนหรือระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ
กลยุทธ์การป้องกัน
การป้องกันโรคเลจิโอแนร์มุ่งเน้นไปที่การควบคุมการเจริญเติบโตของ แบคทีเรีย Legionellaในระบบน้ำ:
ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อระบบน้ำเป็นประจำ รวมถึงเครื่องปรับอากาศและอ่างน้ำร้อน
รักษาอุณหภูมิน้ำให้อยู่นอกช่วงที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย
การใช้วิธีการบำบัดน้ำอย่างถูกวิธีในอาคารขนาดใหญ่ โรงพยาบาล และโรงแรม
ระมัดระวังแหล่งน้ำที่มีละอองน้ำ โดยเฉพาะกลุ่มเสี่ยง
โรคเลจิโอแนร์อาจเป็นอันตราย แต่ก็สามารถป้องกันและรักษาได้ การรับรู้ถึงโรค การได้รับการดูแลทางการแพทย์อย่างทันท่วงที และการบำรุงรักษาระบบน้ำสะอาดเป็นแนวทางป้องกันที่ดีที่สุด หากคุณมีอาการเช่น ไอเรื้อรัง มีไข้สูง หรือหายใจถี่หลังจากสัมผัสกับแหล่งน้ำที่อาจปนเปื้อน ควรปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพทันที
